klasycznej definicji
Encyklopedia PWN
kombinatoryka
dziedzina matematyki poświęcona badaniu własności zbiorów skończonych;
[łac. combinatio ‘połączenie’],
francuski chemik, przyrodnik, rolnik i działacz gospodarczy.
ekon. jedna z danin publicznych charakteryzująca się zespołem cech, które wyróżniają się spośród pozostałych danin.
pojęcie należące współcześnie do języka potocznego, występujące także w dyskursie publicznym oraz w naukach społecznych; w rozumieniu potocznym polityka oznacza: umiejętność sprawowania władzy publicznej; działania rządu; zdolność mobilizowania członków zbiorowości do wspólnego wysiłku na rzecz celów społecznych i zyskiwania ich posłuchu dla decyzji władzy; umiejętność skutecznej realizacji wyznaczonych celów społecznych w podzielonym, zróżnicowanym społeczeństwie.
nie ma jednej, powszechnie przyjętej definicji prawa, ponieważ zgoda na znaczenie tego terminu jest uzależniona od akceptowanego stanowiska filozoficznego.
realizm
szt. plast.:
[łac. realis ‘rzeczywisty’],
